Abstrakt

W artykule zaproponowano nowe podejście do badania wskaźników referencyjnych rynku pieniężnego w postaci modelu stochastycznego opisującego dynamikę panelu banków przekazujących informacje o transakcjach depozytowych do pewnego repozytorium lub agenta
kalkulacyjnego. Model wykorzystano do przetestowania różnych klas i formuł matematycznych indeksów, zbadania ich własności oraz wskazania rozwiązań technicznych skutkujących zmniejszeniem ich zmienności. Środowisko to może być z powodzeniem zastosowane także to badania indeksów, co do których dane historyczne są mało dostępne lub nie istnieją. Potencjalne problemy wynikające ze zmian składu panelu a także z nieregularności dziennych kontrybucji danych panelistów do repozytorium istotnie wpływają na jakość tworzonego wskaźnika referencyjnego (benchmark-u), który może być używany w średnio- i długoterminowych kontraktach kredytowych (w szczególności zawieranych przez banki z klientami detalicznymi). Artykuł zawiera klasyfikację takich formuł wyliczania wskaźników referencyjnych, które skutkują powstaniem wskaźnika o mniejszej zmienności niż dzienna średnia ważona wolumenem (indeks „surowy”). Zbiór rozważanych klas obejmuje: indeksy ważone geometrycznie względem czasu z różnymi parametrami wygładzającymi i różnymi szerokościami okna obserwacyjnego, indeksy stabilizowane w przedziałach, indeksy zależne od średnich wag w różnych okienkach czasowych oraz indeksy ważone geometrycznie względem czasu oparte o przekształcony logarytmicznie indeks „surowy” (względem wolumenu transakcji depozytowych). W ostatniej części omówiono możliwe wybory między akceptowalnym poziomem jakości dopasowania nowego benchmarku do indeksu „surowego” a jego zmiennością.