Abstrakt

Transakcje dotyczące sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa TFI są rzadko spotykane na polskim rynku. Zwyczajowo, zmiany dotyczące zbywania tego podmiotów sektora finansowego odbywają się w drodze połączeń lub przejęcia pakietów akcji. Przepisy ustawy o funduszach inwestycyjnych nie regulują nawet pośrednio zbywania lub nabywania przedsiębiorstwa TFI. Pojęcie przedsiębiorstwa TFI nie różni się zasadniczo od znanej w nauce prawa cywilnego definicji wypracowanej na gruncie art. 55(1) KC. Nie budzi także wątpliwości dopuszczalność jego rozporządzaniem, przy czym specyfika działalności TFI wiąże się z wyposażeniem go w określone atrybuty, takie jak zarządzanie funduszami inwestycyjnymi. Ta specyfika składników przedsiębiorstwa każdego towarzystwa sprawia, że przejęcie przedsiębiorstwa TFI lub jego części obejmujące zarządzanie funduszami inwestycyjnymi oznacza de lege lata, że podmiotem nabywającym może być tylko inne towarzystwo. Samo zbycie przedsiębiorstwa TFI lub jego części nie wymaga zgody KNF, choć w sytuacji, gdy prowadzi to do zmiany zasad i warunków prowadzenia działalności przez towarzystwo zbywające, może powstać obowiązek notyfikacyjny wobec KNF, co do którego Komisja może zgłosić swój sprzeciw. Może to mieć miejsce zwłaszcza w sytuacji, gdy zbywana część przedsiębiorstwa TFI obejmuje całość np. zarządzania określonym typem funduszy inwestycyjnych. Samo zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa TFI pomimo, że prawnie dopuszczalne od strony cywilnoprawnej, napotyka na pewien mankament legislacyjny, który dotyczy możliwości ujawnienia tajemnicy zawodowej przez zbywające towarzystwo na rzecz nabywcy. Obecnie obowiązujące przepisy UFI nie regulują wprost dopuszczalności przekazania informacji objętych tajemnicą zawodową w przypadku sprzedaży części przedsiębiorstwa TFI - powodując tym samym, pewne komplikacje. De lege lata, problemu tego nie można rozwiązać, co powoduje, że konieczna jest interwencja ustawodawcy eliminująca zidentyfikowaną lukę prawną.